ريچي بلك مور (Ritchie Blackmore) در وستون سوپرمر در انگليس بدنيا آمد و در دو سالگي به هستون در ميدل سكس مهاجرت كرد. 11 ساله بود كه اولين گيتارش را خريد. پدرش اين گيتار را به شرطي برايش خريد كه در كنار يك مربي خوب آموزش ببيند در غير اينصورت گيتار را بر سرش خواهد شكست. "بدين ترتيب به مدت يك سال به تمرين موسيقي كلاسيك پرداختم، مربي مرا در راه درستي جلو مي برد ، از تمام انگشتانم استفاده مي كردم ، ضربه هاي مضراب ها را به درستي اجرا مي كردم و آهنگ هاي بي معني مي نواختم."
در سنين جواني تحت تاثير گروه هاي اوليه راك مثل " هنك ماروين " و " جن وينست" قرار گرفت و بعد ها از نوازنده هاي محلي مثل "چت اتكينز" تاثير گرفت. در كارش پيشرفت كرده بود و در اوايل سال هاي 1960 در آثار " جو ميك" به عنوان نوازنده session player شروع به كار كرد و در گروه هاي مختلف به اجراي موسيقي پرداخت. وي عضو گروه موسيقي the outlaws بود و از گروه هاي. زمانيكه براي " جو ميك" كار مي كرد با درك لارنس آشنا شد كه بعدها سه آلبوم او لديپ پارپل را ارائه داد. در سال 1968 آلبوم گروه هارد راك را به همراه " جان لرد" ( نوازنده گيتار ) كشف كرد و از سال 1968 تا 1975 و بعد ها از سال 1984 تا1993 عضو گروه ديپ پارپل بود.
پس از ارائه سه آلبوم ، ايوانز و سيمپر از گروه خارج شدند و به جاي آنها ايان گيلان (خواننده) و راجر گلاور(باس) وارد گروه شدند. دومين اجراي استوديويي آلبوم اول – آهنگهاي زمينه اي كه بلك مور به وسيله گيتار اجرا مي كرده، آهنگ هايي كه جان لرد به وسيله ارگ مي نواخت و طبلي كه ايان پيس با تاثير از جاز مي زد با آوازهاي ايان گيلان كه بلك مور او را به عنوان فردي معرفي مي كند كه صدايش عشق و احساس دارد، اوج مي گرفت.
هميشه گروه آهنگ ها را در كازينويي در مونتركس ضبط مي كرد، اما شب قبل از ضبط در كازينو كنسرت گروه فرانك زاپا برپا بود ( با همراهي اعضاي گروه Deep Purple در اين هنگام يكي از تماشاچيان فشفشه اي در آتش زد كه داخل ساختمان مشتعل شده و كازينو كاملا در آتش سوخت. كل اين تراژدي بصورت شعر تهيه شده و به شكل سرودي تاريخي توسط گروه Deep Purple با عنوان Smoke on the Water اجرا گرديد.
در سال 1973،اندكي پس از توليد آلبوم Who Do We Think We Are ايان گيلان و راجر گلاور گروه Deep Purple را ترك كردند. به جاي آنها ترپز به عنوان رهبر گروه ، گلن هوگز ( نوازنده باس) و خواننده ناشناس به نام ديويد كاور ديل وارد گروه شدند. آلبومي كه با اعضاي جديد ساخته شد Burn نام گرفت.
Deep Purple بايد بر روي صحنه مي رفت، بلك مور خود را در اتاق رختكن حبس كرده بود. گروههاي قبلي كارشان تمام شده بودو هنوز خورشيد غروب نكرده بود، درست لحظه اي بود كه گروه بايد براي اجرا به روي صحنه مي رفت. بلك مور احساس مي كرد كه غروب آفتاب بر نور صحنه اثر مي گذارد. پس از اينكه شبكه ABC اقدام به بازداشت وي كرد، بلك مور با اجرا موافقات نمود. در اوج اجراي برنامه بلك مور يكي از گيتارهايش را خراب كرد و چندين آمپلي فاير را از روي صحنه به پايين انداخت. با گيتارش ضربه اي به يكي از دوربينهاي ABC وارد كرد و در فيلمهاي گرفته شده مشاهده مي شود كه خدمه بلك مور در يكي از آمپلي فايرها وسايل آتش بازي قرار داده و منفجر كرده اند. گروه به سرعت بوسيله هليكوپتر صحنه را ترك كرد و از مأموران پليس و مجريان شبكه دور شد.
آلبوم بعدي Deep Purple – Stormbringer- از نظر عموم توسط بلك مور به ننگ كشيده شده بود. وي از رنگ و روح متوحشي كه توسط هوگز و كورديل به گروه تزريق شده بود بيزار بود. به همين دليل از گروه خارج شد تا گروه جديدي به نام Rain bow را راه بيندازد كه همكاري بي نظيري بود بين بلك مور و گروه ELF به سركردگي راني جيمز ديو.
پس از Deep Purple ، بلك مور دسته hard rock گروه Rain bow را تشكيل داد. نام Rain bow از نامي در هاليوود گرفته شده كه ستارگان موسيقي راك ، هواخواهان و علاقمندان به اين هنر را گرد هم آورده. در اين زمان بود كه بلك مور اوقات بيكاري اش را دور از Deep Purple با راني جيمز ديو مي گذراند كه رهبر گروه ELF بود.
گروه آلبوم جديدش به نام Ritchie Blackmore`s Rainbow را در سال 1975 ارائه داد. سبك كار بسيار متفاوت از كار گروه قبلي بلك مور بود. وي در اين آلبوم بيشتر از عشقش به موسيقي كلاسيك الهام مي گرفت تا با اشعار ديو ( Dio ) جور در بيايد.
اندكي پس از ضبط اولين آلبوم، بلك مور تمام اعضاي گروه بجز ديو ( Dio ) را اخراج كرد و براي ضبط آلبوم ٍRising Rainbow گروه جديدي تشكيل داد. در سال 1977 ريچي بلك مور كار در گروه Rainbow با اجراي راني جيمز ديو را كنار گذاشت.
در آلبوم بعدي اش – Long Live Rock `n` Roll – فقط كازي پاول ( طبل زن ) و ديو ( Dio ) را نگه داشت اما بقيه اعضاي گروه را تغيير داد. وي براي ضبط آلبوم جديد مشكل پيدا كردن نوارنده جديد باس را داشت به همين خاطر در اجراي سه تا از اهنگها: Gates of Baybylon ، Kill The King ، Sensitive to light اين كار را خود را بر عهده گرفت. پس از انتشار آلبوم، راني جيمز ديو به دليل اختلافاتي كه با بلك مور پيدا كرده بود گروه را ترك كرد
بلك مور كار با گروه Rainbow را ادامه داد و آلبوم جديدي به نام Down to Earth را به بازار ارائه دادند. آهنگهاي اين آلبوم الفت وي را با راجر گلاور ( نوازنده باس در گروه Deep Purple ) را نشان مي داد. آلبوم شامل نموداري از موفقيتهاي او پس از ترك Deep Purple بود. در سالهاي 1980 گروه بلك مور آهنگ افتتاحيه جشن Monsters of Rock را در Castle Donington انگليس اجرا كردند. پس از اين برنامه بانت و پاول گروه را ترك كردند و پاول به گروه Deep Purple در وايت اسنيك پيوست.
بلك مور در آلبوم بعدي اش به نام Difficult to Cure ، جو لين ترنر را به عنوان خواننده معرفي كرد. اولين قطعه موسيقي اين آلبوم تركيبي از سمفوني شماره 9 بتهون بود كه مورد علاقه بلك مور بود.
آلبوم بعدي بلك مور Straight Between the Eyes نام داشت كه شامل آهنگ منتخب Stone Cold بود. پس از آن آلبوم Bent Out of Shape را ارائه داد كه شامل آهنگ Street of Dreams مي شد. پخش كليپ ويديويي اين آهنگ به دليل نمايش بحثهاي هيپنوتيزمي از طرف MTV ممنوع شد. اين گروه با كل گروه اركسترش برنامه اي در بريتانيا و ژاپن اجرا نمود.
در اواسط سال 1980 ، بلك مور و همكاران سابقش در گروه Deep Purple اختلافات گذشته را كنار گذاشته و دوباره به هم پيوستند. آلبوم آخر Rainbow – Final Viny – ملقمه اي بود از اجراي زنده و آهنگ منتخب درجه 2 گروه.
در كنار كار در گروههاي Deep Purple و Rainbow بلك مور توانست تقريبا به تنهايي Stratocaster را اجرا كند. همچنين او اولين گيتاريستي است كه از Fender Fretboard استفاده مي كرد. در اين دستگاه فرتها ميان نقش ها برداشته شده است. به همين خاطر نوازنده بايد با ملايمت كار كند در غير اينصورت صداها تيز و زننده مي شوند در نتيجه بايد در لرزانش و خمش سيم ها كنترل بيشتري داشته باشد به اين ترتيب نواختن مشكل تر مي شود. ديگر اعضاي گروه – جان مك لافين، اينگوي مالمستين، يولي لي راث و استيو واي- از گيتارهاي گردني استفاده مي كردند.
يكي از آهنگهاي زمينه اي گيتار بلك مور از ترانه Smok on the Water گرفته شده. اواين آهنگ را با كشيدن ناگهاني دو انگشت بر روي سيمهاي D و G در اكتاو چهارم بدون مضراب مي نوازد. در برنامه زنده تلويزيوني " آلبومهاي كلاسيك" ، وي راههاي مناسب انجام اين كار را نشان مي دهد در حاليكه ديگران به غلط استفاده از مضرابها را توصيهمي كنند. در همان برنامه بلك مور صداي پايين G را با انگشت شصت دست چپش بر روي Fretboard همانطور كه اغلب انجام مي دهد را اجرا مي كند. بلك مور در تك نوازي هايش، موسيقي جاز را با قطعات مينور موسيقي كلاسيك اروپايي تركيب مي كند. سبك كار وي با تقليد از بسياري گيتاريستهاي هوي متال مدرن " كلاسيك جديد" مي باشد و اغلب در هنگام كار مضراب را در دهانش مي گذارد تا از انگشتانش استفاده كند. او دو تك نوازي گيتار در برنامه " صد تك نوازي مشهور گيتار" در مجله دنياي گيتار دارد.
در سنين جواني تحت تاثير گروه هاي اوليه راك مثل " هنك ماروين " و " جن وينست" قرار گرفت و بعد ها از نوازنده هاي محلي مثل "چت اتكينز" تاثير گرفت. در كارش پيشرفت كرده بود و در اوايل سال هاي 1960 در آثار " جو ميك" به عنوان نوازنده session player شروع به كار كرد و در گروه هاي مختلف به اجراي موسيقي پرداخت. وي عضو گروه موسيقي the outlaws بود و از گروه هاي. زمانيكه براي " جو ميك" كار مي كرد با درك لارنس آشنا شد كه بعدها سه آلبوم او لديپ پارپل را ارائه داد. در سال 1968 آلبوم گروه هارد راك را به همراه " جان لرد" ( نوازنده گيتار ) كشف كرد و از سال 1968 تا 1975 و بعد ها از سال 1984 تا1993 عضو گروه ديپ پارپل بود.
پس از ارائه سه آلبوم ، ايوانز و سيمپر از گروه خارج شدند و به جاي آنها ايان گيلان (خواننده) و راجر گلاور(باس) وارد گروه شدند. دومين اجراي استوديويي آلبوم اول – آهنگهاي زمينه اي كه بلك مور به وسيله گيتار اجرا مي كرده، آهنگ هايي كه جان لرد به وسيله ارگ مي نواخت و طبلي كه ايان پيس با تاثير از جاز مي زد با آوازهاي ايان گيلان كه بلك مور او را به عنوان فردي معرفي مي كند كه صدايش عشق و احساس دارد، اوج مي گرفت.
هميشه گروه آهنگ ها را در كازينويي در مونتركس ضبط مي كرد، اما شب قبل از ضبط در كازينو كنسرت گروه فرانك زاپا برپا بود ( با همراهي اعضاي گروه Deep Purple در اين هنگام يكي از تماشاچيان فشفشه اي در آتش زد كه داخل ساختمان مشتعل شده و كازينو كاملا در آتش سوخت. كل اين تراژدي بصورت شعر تهيه شده و به شكل سرودي تاريخي توسط گروه Deep Purple با عنوان Smoke on the Water اجرا گرديد.
در سال 1973،اندكي پس از توليد آلبوم Who Do We Think We Are ايان گيلان و راجر گلاور گروه Deep Purple را ترك كردند. به جاي آنها ترپز به عنوان رهبر گروه ، گلن هوگز ( نوازنده باس) و خواننده ناشناس به نام ديويد كاور ديل وارد گروه شدند. آلبومي كه با اعضاي جديد ساخته شد Burn نام گرفت.
Deep Purple بايد بر روي صحنه مي رفت، بلك مور خود را در اتاق رختكن حبس كرده بود. گروههاي قبلي كارشان تمام شده بودو هنوز خورشيد غروب نكرده بود، درست لحظه اي بود كه گروه بايد براي اجرا به روي صحنه مي رفت. بلك مور احساس مي كرد كه غروب آفتاب بر نور صحنه اثر مي گذارد. پس از اينكه شبكه ABC اقدام به بازداشت وي كرد، بلك مور با اجرا موافقات نمود. در اوج اجراي برنامه بلك مور يكي از گيتارهايش را خراب كرد و چندين آمپلي فاير را از روي صحنه به پايين انداخت. با گيتارش ضربه اي به يكي از دوربينهاي ABC وارد كرد و در فيلمهاي گرفته شده مشاهده مي شود كه خدمه بلك مور در يكي از آمپلي فايرها وسايل آتش بازي قرار داده و منفجر كرده اند. گروه به سرعت بوسيله هليكوپتر صحنه را ترك كرد و از مأموران پليس و مجريان شبكه دور شد.
آلبوم بعدي Deep Purple – Stormbringer- از نظر عموم توسط بلك مور به ننگ كشيده شده بود. وي از رنگ و روح متوحشي كه توسط هوگز و كورديل به گروه تزريق شده بود بيزار بود. به همين دليل از گروه خارج شد تا گروه جديدي به نام Rain bow را راه بيندازد كه همكاري بي نظيري بود بين بلك مور و گروه ELF به سركردگي راني جيمز ديو.
پس از Deep Purple ، بلك مور دسته hard rock گروه Rain bow را تشكيل داد. نام Rain bow از نامي در هاليوود گرفته شده كه ستارگان موسيقي راك ، هواخواهان و علاقمندان به اين هنر را گرد هم آورده. در اين زمان بود كه بلك مور اوقات بيكاري اش را دور از Deep Purple با راني جيمز ديو مي گذراند كه رهبر گروه ELF بود.
گروه آلبوم جديدش به نام Ritchie Blackmore`s Rainbow را در سال 1975 ارائه داد. سبك كار بسيار متفاوت از كار گروه قبلي بلك مور بود. وي در اين آلبوم بيشتر از عشقش به موسيقي كلاسيك الهام مي گرفت تا با اشعار ديو ( Dio ) جور در بيايد.
اندكي پس از ضبط اولين آلبوم، بلك مور تمام اعضاي گروه بجز ديو ( Dio ) را اخراج كرد و براي ضبط آلبوم ٍRising Rainbow گروه جديدي تشكيل داد. در سال 1977 ريچي بلك مور كار در گروه Rainbow با اجراي راني جيمز ديو را كنار گذاشت.
در آلبوم بعدي اش – Long Live Rock `n` Roll – فقط كازي پاول ( طبل زن ) و ديو ( Dio ) را نگه داشت اما بقيه اعضاي گروه را تغيير داد. وي براي ضبط آلبوم جديد مشكل پيدا كردن نوارنده جديد باس را داشت به همين خاطر در اجراي سه تا از اهنگها: Gates of Baybylon ، Kill The King ، Sensitive to light اين كار را خود را بر عهده گرفت. پس از انتشار آلبوم، راني جيمز ديو به دليل اختلافاتي كه با بلك مور پيدا كرده بود گروه را ترك كرد
بلك مور كار با گروه Rainbow را ادامه داد و آلبوم جديدي به نام Down to Earth را به بازار ارائه دادند. آهنگهاي اين آلبوم الفت وي را با راجر گلاور ( نوازنده باس در گروه Deep Purple ) را نشان مي داد. آلبوم شامل نموداري از موفقيتهاي او پس از ترك Deep Purple بود. در سالهاي 1980 گروه بلك مور آهنگ افتتاحيه جشن Monsters of Rock را در Castle Donington انگليس اجرا كردند. پس از اين برنامه بانت و پاول گروه را ترك كردند و پاول به گروه Deep Purple در وايت اسنيك پيوست.
بلك مور در آلبوم بعدي اش به نام Difficult to Cure ، جو لين ترنر را به عنوان خواننده معرفي كرد. اولين قطعه موسيقي اين آلبوم تركيبي از سمفوني شماره 9 بتهون بود كه مورد علاقه بلك مور بود.
آلبوم بعدي بلك مور Straight Between the Eyes نام داشت كه شامل آهنگ منتخب Stone Cold بود. پس از آن آلبوم Bent Out of Shape را ارائه داد كه شامل آهنگ Street of Dreams مي شد. پخش كليپ ويديويي اين آهنگ به دليل نمايش بحثهاي هيپنوتيزمي از طرف MTV ممنوع شد. اين گروه با كل گروه اركسترش برنامه اي در بريتانيا و ژاپن اجرا نمود.
در اواسط سال 1980 ، بلك مور و همكاران سابقش در گروه Deep Purple اختلافات گذشته را كنار گذاشته و دوباره به هم پيوستند. آلبوم آخر Rainbow – Final Viny – ملقمه اي بود از اجراي زنده و آهنگ منتخب درجه 2 گروه.
در كنار كار در گروههاي Deep Purple و Rainbow بلك مور توانست تقريبا به تنهايي Stratocaster را اجرا كند. همچنين او اولين گيتاريستي است كه از Fender Fretboard استفاده مي كرد. در اين دستگاه فرتها ميان نقش ها برداشته شده است. به همين خاطر نوازنده بايد با ملايمت كار كند در غير اينصورت صداها تيز و زننده مي شوند در نتيجه بايد در لرزانش و خمش سيم ها كنترل بيشتري داشته باشد به اين ترتيب نواختن مشكل تر مي شود. ديگر اعضاي گروه – جان مك لافين، اينگوي مالمستين، يولي لي راث و استيو واي- از گيتارهاي گردني استفاده مي كردند.
يكي از آهنگهاي زمينه اي گيتار بلك مور از ترانه Smok on the Water گرفته شده. اواين آهنگ را با كشيدن ناگهاني دو انگشت بر روي سيمهاي D و G در اكتاو چهارم بدون مضراب مي نوازد. در برنامه زنده تلويزيوني " آلبومهاي كلاسيك" ، وي راههاي مناسب انجام اين كار را نشان مي دهد در حاليكه ديگران به غلط استفاده از مضرابها را توصيهمي كنند. در همان برنامه بلك مور صداي پايين G را با انگشت شصت دست چپش بر روي Fretboard همانطور كه اغلب انجام مي دهد را اجرا مي كند. بلك مور در تك نوازي هايش، موسيقي جاز را با قطعات مينور موسيقي كلاسيك اروپايي تركيب مي كند. سبك كار وي با تقليد از بسياري گيتاريستهاي هوي متال مدرن " كلاسيك جديد" مي باشد و اغلب در هنگام كار مضراب را در دهانش مي گذارد تا از انگشتانش استفاده كند. او دو تك نوازي گيتار در برنامه " صد تك نوازي مشهور گيتار" در مجله دنياي گيتار دارد.
No Comment.
Add Your Comment